افسوس که عمری پی اغیــار دویــدیــم           از یـار بمانــدیــم و به مقصد نــرسیدیم

سرمایه ز کـف رفت وتجــارت ننمودیم           جــزحسرت و انــدوه، متـاعی نخریدیم

بس سعی نمودیــم که بـبـینیم رخ دوست           جــانهــا به لب آمد، رخ دلــدار ندیــدیم

ما تــشنــه لب انـدر لب دریـا؛ مــتحیــر           آبی به جز از خــون دل خود نچـشیدیم

شاهــا به تـولّای تو در مهــد غـنــودیـم           بر یــاد لب لعل تو مــا شیـر مکــیـدیـم

ای حجّت حق، پرده ز  رخسار برافکن           کـز هجـر تو ما پیــرهن صبر؛ دریدیم

ای دست خـدا، دست برآور که زدشمن           بس ظلـم بدیــدیــم و بسی طعـنه شنیدیم

شمشیر کجت راست کند قــامت دین را           هم قــامت ما را که زهجــر تو خمیـدیم

شــاها ز فقـیــران درت روی مگـردان           بر درگهت افتــاده به صد گــونه امیدیم